Wilma Wassing (1962, Deventer)
Beeldend kunstenaar (Autodidact)
Vanaf 1994-2013 jaarcursussen boetseren/ beeldhouwtechnieken gevolgd bij het ICO in Assen. Les gehad van diverse kunstenaars, waaronder Lucas Klein en Hans Rikken. Van Hans Rikken heeft ze een aantal jaren individuele coaching gehad om zich verder te professionaliseren. Wilma is werkzaam vanuit haar atelier op een inspirerende locatie in Norg. Ze geeft daar tevens cursussen keramiek en workshops rakustook. Een paar dagdelen per week begeleidt ze mensen met niet aangeboren hersenletsel bij klei en keramiekactiviteiten in een praktijk voor kleinschalige dagbesteding. Het lesgeven en het begeleiden werkt voor haarzelf ook inspirerend. Anderen de vraag stellen; waarom wil je dit maken of waarom doe je dit zo, vergroot het bewustzijn over haar eigen werkwijze.
In haar werk zie je een aantal sporen. Enerzijds de passie voor dieren; m.n. paarden en stieren. Deze boetseert ze in was of klei en zijn overwegend figuratief. Ze worden gestookt in een keramiekoven of gegoten in brons. Bewust laat ze lichaamsdelen weg om zo meer spanning in het beeld te brengen en om de nadruk te leggen op dat wat ze wil laten zien; de kracht, schoonheid, intelligentie, moed en trouw. De liefde voor paarden is genetisch bepaald en staat niet op zichzelf. De liefde voor alles wat groeit en bloeit en het daar respectvol mee omgaan is van huis uit meegegeven. De natuur is dan ook haar onuitputtelijke inspiratiebron. Maar ook ontmoetingen en verhalen van mensen, dagdromen in de zon, muziek, een songtekst, wolkenluchten, mijmeren langs een rivier en botanische en geografische structuren en wat al niet meer. Van een recenter spoor zijn de beelden waarbij ze diverse materialen en technieken met elkaar combineert. Deze werken zijn abstracter, aards en krachtig met een eigen vitaliteit en een vleugje mystiek. Vooral de beelden van meer dan 8ooo jaar oud hout, gecombineerd met keramiek, zijn uniek. Deze hebben voor haarzelf ook een bijzondere betekenis. Het voelt als een eer om met dit materiaal te mogen werken. Het gegeven dat ze de boom als het ware een 2e leven geeft, is iets om te koesteren. De ontdekking dat deze 2 ( klei en hout) materialen waar ze (ook afzonderlijk van elkaar) graag mee werkt, samen bijzonder goed matchen en gevormd volgens haar taal, is een belangrijke ontwikkeling. Het maakt haar werk meer eigen en onderscheidend. Van een totaal andere orde zowel qua techniek als wel eindproduct zijn haar handgevormde schalen en kommen/potten. Het is werk zonder tierlantijnen en frutsels, eenvoudig van vorm. Soms uitbundige glazuurgedecoreerd, maar vaak ook met een ogenschijnlijk eenvoudig contrast tussen mat en glans, oxide versus glazuur of een simpele bolvorm op een mooie tak. Ze ervaart het als een prettige en ontspannen afwisseling. Tot slot Het maakproces van vorm hakken, loslaten, soms letterlijk doorzagen en ook weer de verbinding zoeken al dan niet met een ander materiaal, boetseren, loopt als een rode draad door haar werk. Het is ook een metafoor naar de zoektocht, het onderweg zijn in het leven en daarmee een herkenbaar proces in het leven van ieder mens.
Een onderliggend thema dat geregeld terug te vinden is in haar werk is het thema vrijheid. Symbool hiervoor staan de paarden, de boten en bij portretten vaak de vogel die meegenomen wordt op het hoofd of op de schouder.
Project 21Zes is een samenwerkingsverband tussen 2 beeldend kunstenaars; Jessica Lelieveld en ik zelf. Wij organiseren projecten voor, door en met kunstenaars en kunstminnende mensen.
Project 21 Zes staat voor 21 juni; de langste dag en de kortste nacht ofwel zonnewende. In onze ogen de dag bij uitstek voor een kunstpresentatie of (om een installatie/object te presenteren op een hele bijzondere manier). Ook op 21 december; de kortste dag en de langste nacht wordt er iets bijzonders georganiseerd. Twee vaste data die jaarlijks terug komen en die iedereen alvast in zijn/haar agenda kan noteren.